verliefd!

Wat vliegt de tijd! Ik ben al weer dik twee weken in het prachtige Zuid-Afrika! Deze week zijn wij begonnen met ons project. Samen met Irma en Janna ga ik op maandag, dinsdag, woensdag en donderdag naar Ukhanyiso. Een christelijke naschoolse opvang voor kinderen uit de township NeMaTo. Er wordt daar Engelse les en wiskunde les gegeven en er worden activiteiten voor de kinderen georganiseerd. Officieel komen er kinderen van tussen de zes en veertien, maar er lopen ook wel hele kleine ukkepukjes rond van drie jaar.

Maar first things first! In ons eerste echte weekend zijn we naar Port Elizabeth gereden om naar het See View lions park te gaan. Het is een heel klein reservaat en er leven ook leeuwen en tijgers in gevangenschap. Met deze leeuwen en tijgers kun je knuffelen. Mijn hart klopte al in mijn keel bij de gedachte om met zo?n beest in een kooi te staan, laat staan knuffelen! Dus ik was blij dat de dieren die zaterdag een dagje vrij hadden. We zijn zelf door het park gereden met Welmoed als onze chauffeur. Het was een hele ervaring om al die wilde dieren die je op tv wel eens voorbij ziet komen, nu in het echt te zien. Ook de reis naar See View was prachtig. De natuur is echt geweldig hier. Als een kind in een snoepwinkel zat ik in de auto, genietend van al dat moois om mij heen. Van al die prachtige natuur krijg ik vlinders in mijn buik!

Zondags zijn we naar Mansfield geweest. Een nog kleiner parkje dan See View, wat op ongeveer 15 minuten rijden van Port Alfred ligt. Mansfield is het leefgebied van Gambit, een tamme giraf. Toen we nog geen minuut het park in waren liep er al een giraf voor onze auto. Ik moest wel even slikken toen ik dat beest zag. Wat zijn giraffen indrukwekkend groot. Helemaal onder de indruk keek ik naar het beest dat voor onze auto liep. Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik Janna ineens hoorde gillen ?Kijk eens naar links!? Naast onze auto liepen nog twee veel grotere giraffen! Vanaf dat moment was ik niet alleen verliefd op alle mooie bomen, planten, heuvels, strand en de zee, maar ook op giraffen. Geweldig indrukwekkend zijn ze. Echt prachtige beesten. Helaas zijn we Gambit niet meer tegen gekomen en kon ik een van deze prachtige beesten dus geen knuffel geven. Gelukkig ligt Mansfield niet aan de andere kant van Zuid-Afrika en kunnen we er zo nog eens heen rijden.

De introweek was afgelopen, dus onze minor kon na dit indrukwekkende weekend nu echt beginnen. Het was tijd om een project uit te kiezen. Op dinsdag zijn we samen met de studenten van humantarian management naar de townships gegaan om daar verschillende projecten te bekijken. Tijdens onze townshiptour kwamen we ook langs pre school Sizamele, het project waar Welmoed vrijwilligerswerk doet. Het was heel leuk om te zien wat zij allemaal uitspookt op de dagen dat ze daar is. Ze komt meestal heel moe maar vrolijk terug van een dag op Sizamele. Ik snap nu waarom. We waren nog geen eens uit onze bus gestapt, of er stonden al ongeveer zestig kinderen bij het hek te schreeuwen. ?Mama, mama? riepen ze allemaal. In de middag zijn we naar Ukhanyiso geweest en ik was meteen helemaal verkocht. Wat ben ik blij dat dit uiteindelijk ons project is geworden! De rest van de week was vooral heel veel uitvinden hoe alles er op school aan toe gaat. Dit was vooral heel lastig omdat het allemaal in het Engels is en dat is nog wel even wennen!

Op vrijdag zijn we met z?n zessen vertrokken naar Schocia. Een safaripark waar we die dag twee game drives zouden hebben. Om drie uur vertrokken we in de Jeep met onze gids Dolovan richting het park. Het leek vrijdag heel mooi weer te worden, helaas viel dat best tegen toen we om drie uur in de Jeep zaten. Het was echt ontzettend koud. Ondanks de kou hebben we wel kunnen genieten van de mooie omgeving en de prachtige beesten die daar rond liepen. Neushoorns, nijlpaarden, springbokjes, impala?s, gnoe?s, buffels, struisvogels, giraffen en alle beesten die ik nog vergeten ben, waren prachtig om te zien. Midden in de bush werd ons avond eten opgediend in een hele grote hut met een heerlijk kampvuur in het midden. Nadat we heerlijk gegeten hadden en weer lekker opgewarmd waren, moesten we ons klaarmaken voor ons tweede game drive. Deze keer waren we zo slim om poncho?s te vragen en hadden we het lekker warm. Het was tijd om naar het leeuwen verblijf te gaan! De leeuwen waren ?opgesloten? in een klein deel van het park, omdat ze te veel van de rest van de dieren hebben opgegeten. Op deze manier krijgen de andere dieren weer de kans om zich voort te planten. Helaas lagen de leeuwen precies voor de opening van het verblijf, dus we konden niet naar binnen. Die avond sliepen we in een lodge midden in Schocia. Echt super mooi! De volgende ochtend werd ik wakker met een impala voor de deur. Dat was wel weer eens wat anders dan wakker worden naast Welmoed! Die ochtend hebben we nog een laatste game drive gedaan. Dit keer konden we wel het leeuwen verblijf in. Leeuwen op twee meter afstand van de Jeep, wat een adrenaline kick geeft je dat op de vroege ochtend! Daarna was het tijd voor ontbijt, wat tevens het einde was van ons Schocia avontuur.

Omdat we toch al halverwege Port Elizabeth waren, zijn we daar gaan shoppen. Vanuit Port Alfred zijn er nog een paar andere studenten naar ons toe gekomen en zijn we uiteindelijk met z?n zessen wezen stappen en hebben we geslapen in een super mooi hostel inclusief zwembad en jacuzzi. En dat voor maar tien euro per nacht! Het leven is hier niet zo duur, nog een reden om verliefd te worden op Zuid-Afrika!

Het weekend hebben we afgesloten met een braai! Mijn eerste hier in Zuid-Afrika. De woorden van gastheer Elroy waren ?you?re not a braai virgin anymore!? dus daar moest op gedronken worden en dat hebben we maar gedaan! Daarna ben ik maar vroeg mijn bed in gedoken, want de volgende dag stond er om acht uur een les op het programma.

En dan sta je daar met je goeie gedrag om acht uur op school, wordt je terug naar huis gestuurd om je warm aan te kleden. In plaats van les in de klas, hadden we een les op het strand. Na een verfrissende strandwandeling en nog wat lessen wat het die middag tijd voor ons om voor het eerst naar ons project te gaan. Toen we aankwamen bij Ukhanyiso werd ons busje al opengetrokken door de kindjes, voordat wij op konden staan. Je bent de koningin bij die kindjes. Ik hoef ook niet meer naar de kapper want mijn haar wordt wel gevlochten door de kinderen. Blond haar zien ze niet zo vaak en dat is niet onopgemerkt gebleven. Steeds als ze de kans krijgen strelen en aaien ze je haar.

Vandaag was er toch wel even een raar momentje. Monde was samen met Irma en Janne en de jongere kinderen naar het speelveldje van Ukhanyiso, om daar spelletjes te doen. Ik bleef met de tien oudere kinderen over om hen te begeleiden bij de typcursus. Alles ging goed, totdat ik me realiseerde dat ik wel alleen met tien kinderen in een gebouw in de township was. Toen vond ik dat toch best wel even spannend. Als er iemand met kwade bedoelingen binnen zou lopen, zou ik niet zo veel kunnen doen. Gelukkig zat de deur goed dicht en Monde had me ook niet alleen achter gelaten als het niet vertrouwd zou zijn. En het was een hele leuke ervaring om met de oudere kinderen te werken. Met hen kun je veel meer communiceren, omdat ze Engels kunnen praten. Dat is wel een heel groot voordeel.

Ik ben heel erg blij met Ukhanyiso als project. Het is wel heel erg op het christendom gericht, iets wat ik niet heel erg gewend ben, maar dat is ook wel een heel leuke ervaring. Als ik terug ben in Nederland, ken ik alle engelse kinderliedjes over Jezus wel uit mijn hoofd. Ukhanyiso is een ontzettend mooi project om kinderen van de straat te houden en ze een veilige opvang te bieden na schooltijd, wanneer de ouders nog aan het werk zijn. Ik hou van mijn project en ik zou alle kinderen wel mee willen nemen naar Nederland wanneer ik terug ga. Verliefd op Zuid-Afrika, Het land, de dieren en mijn project!