Doen jullie ook voorzichtig?!

Wauw! Ik sta met beide benen op Zuid-Afrikaanse bodem! Na een paar dagen blijft het nog steeds onwerkelijk. Dat ik werkelijk hier ben is nog niet echt tot me doorgedrongen. gelukkig doet de wifi het na een kleine week weer, dus kan ik ook even vertellen wat ik in de afgelopen dagen gedaan heb. We zijn maandag gestart met de introweek. Maar mijn vakantiegevoel is nog volop aanwezig. Maandag hebben we een safety en security lecture gehad. In Nederland kreeg ik van de meeste mensen te horen dat ik vooral moest genieten, maar ook vooral voorzichtig moest zijn. Nou ik heb maandag een goede voorlichting gekregen!

Ik had alleen niet stil gestaan bij het feit dat er bij jullie in Nederland natuurlijk ook een heleboel mis kan gaan. Ik werd hard met mijn neus op de feiten gedrukt toen ik zondag hoorde dat mijn vader in het ziekenhuis lag. Dat is toch wel even schrikken als je nog geen vierentwintig uur aan de andere kant van de wereld bent! Gelukkig is er Whatsapp dus is lijkt de andere kant van de wereld toch iets dichterbij. Helaas is het internet hier niet optimaal en zit Skypen er nu nog niet in. Over het stukje voorzichtig doen, dat ben ik hier zeker. Maar ik hoop dat jullie daar in Nederland ook goed op jullie zelf blijven passen!!!

Zaterdag zijn we hier, na een lange reis, goed aangekomen. Bloed heet was het toen we in Port Elisabeth het vliegtuig uitstapten. Vervolgens stond er ons nog een warme, hobbelige busrit van ongeveer anderhalf uur naar Port Alfred te wachten. Na een hele lange reis van meer dan vierentwintig uur waren we dan eindelijk op plaats van bestemming! de deur van het busje ging open en daar stond ons welkomstcomité al te wachten. Na drie maanden stond daar een heel bruine Welmoed voor mijn neus.

Aangezien we een hele tijd amper beweging hadden gehad, besloten we 's avonds om een dansje te doen in de plaatselijke kroeg. Noem het toeval of niet, maar een van de eerste nummers die ik hoorde was, Time for Africa van Shakira! Het stapleven hier is wel heel anders, maar het was een heel gezellige afsluiting van een hele lange dag.

Op zondag was het eerst tijd om boodschappen te doen. Wanneer je van ons huis bij de supermarkt wilt komen, moet je eerst een hele hoge grote helling naar beneden. Dat naar beneden gaan is niet zo erg, maar wanneer je een volle tas of tassen met boodschappen bij je hebt op de terugweg, is die bult een hele grote klim. Gelukkig waren er mensen die een auto hadden gehuurd en konden we de berg met de auto op en af. eenmaal bij de auto kwamen, waren er zeven mensen terwijl er maar plek was voor vijf. Na wat passen en meten kwamen we tot de conclusie dat er ook best vijf mensen op de achterbank pasten en konden we vertrekken.
Na het telefoontje van thuis ben ik hier eerst met Welmoed een rondje gaan hardlopen. Dat viel vies tegen. De heuveltjes in de prinsentuin zijn niks vergeleken met de heuvels die je hier op moet rennen. Die middag gingen we naar Bermuda. Een coctailbar/restaurant waar op zondag tussen vier en zes happy hour is. Dit keer vertrokken we in de auto met z'n zessen op de achterbank en ook dit bleek geen probleem te zijn.Na een gezellige avond was het tijd om maar eens vroeg mijn bed in te duiken en lekker te slapen!

Maandag was ons eerste lesdag. om 8 uur hadden wij ons welkoms college. Daarna was het tijd voor Xhosa les. Xhosa is de taal die ze hier spreken. Deze les was heel leuk, maar ook heel lastig. Xhosa is een kliktaal en die kliks zijn voor ons als Nederlanders heel moeilijk uit te spreken. Na een rondleiding over de campus en door Port Alfred zat onze eerste schooldag er op! Voor de avond stond een welkoms braai gepland.Helaas begon het om een uur of vier keihard te regenen en viel de braai in het water. Maar we zijn in Zuid-Afrika, dus een braai zal er zeker nog wel komen.

Op dinsdag was het tijd voor de townshiptour. Tenminste, dat dachten we. Om half twee stonden Janna en ik te wachten op het busje en de rest van onze groep om te vertrekken. Na een paar minuten kregen we een telefoontje van Irma dat de bus al weg was. Dat werd voor ons dus geen townshiptour. De groep nieuwe studenten was gelukkig in tweeën gesplitst en wij konden met de andere groep het programma meedraaien. In plaats van de townshiptour kregen we nu traditional foods voorgeschoteld. Het is toch wel even een shock als je in eens kippenkoppen, kippenpootjes en schapenmaag voorgeschoteld krijgt. Heel smakelijk zag het er niet uit, maar je moet ook een beetje cultuur snuiven, of cultuur eten in dit geval. De maag was niet mijn favoriet, het voelde heel vreemd aan in je mond. De kippenkoppen en pootjes waren niet eens zo smerig. Ik zou de pootjes zelfs lekker kunnen noemen. Het idee alleen dat je een kippenkop aan het eten bent is alleen zo vies dat ik het niet helemaal heb opgegeten. Voor de rest was het eten heerlijk! Vooral de milk taart en een bonenschotel waren echt super lekker!

Aangezien Lynnsey en Welmoed jarig waren geweest en er natuurlijk allemaal nieuwe studenten waren, hadden we dinsdagavond een welkoms/verjaardagsborrel in Botmill, het huis waar wij wonen. Na de borrel zijn we nog naar de Stendenbar op de campus gegaan, om het feestje voort te zetten. De volgende dag was public holiday vanwege de verkiezingen, dus er kon een feestje gevierd worden!

Op woensdag ben ik heerlijk lui geweest. Even acclimatiseren en uitbrakken. Heerlijk! Wat in Leeuwarden de donderdagavond is, is hier de woensdagavond. Dus ’s avonds kon er weer gestapt worden! Eerst een feestje in Corner House, een ander huis van Stenden, Daarna door naar de Stendenbar om vervolgens door te gaan naar Snorts, de kroeg hier. Uiteindelijk zijn we geëindigd in de common room in ons huis. Waar het nog lang gezellig bleef!

Dat het nog lang gezellig bleef daar kwam ik de volgende dag achter! Om acht uur in de ochtend stond het busje klaar bij school om ons naar een project te brengen in Grahamstown. Het was vroeg en de rondleiding bij het project was niet echt wat ik er van verwacht had. De meneer die de rondleiding deed vertelde vooral hoe geweldig hij zelf was, dat was een beetje jammer.

Donderdag avond was het tijd voor een spelletje. De drankspelletjes waren we na gister wel een beetje zat, dus besloten we te gaan ganzenborden. Met wat papier en viltstiften was een speelbord snel gemaakt en nagellakpotjes kunnen heel goed dienst doen als pionnen. Na een aantal rondes, was het bedtijd want om 7 uur gaat de wekker weer!

Vandaag hadden we de townshiptour. Om te voorkomen dat we dit keer weer te laat te komen waren we tien minuten voor de tijd op school bij de receptie. Dit keer kwam het busje alleen 10 minuten later dan gepland en stonden we dus twintig minuten te wachten. Ach ja, this is Africa en aangezien de Afrikanen niet echt op tijd letten, zal ik aan het wachten vast wel wennen. Ik zal zelf ook nog wel eens te laat komen!

We gingen vanochtend naar NeMATo dat staat voor de Nelson Mandela Township. Het verschil tussen Port Alfred en NeMaTo is heel groot, maar ook het verschil in de township zelf is heel groot. Toen we de township binnen reden waren er vooral heel veel gekleurde huisjes. Niet wat ik verwacht had van een township. Later kwamen wel de huisjes die gemaakt waren van bijeengeraapte golfplaatjes. De huisjes worden bijeen gehouden met wat touw en de stenen liggen op het dak, zodat het dak niet weg waait. Dat was wel heel indrukwekkend om te zien. Vervolgens reden we naar the dumb side, de vuilnisbelt dus. Dat was best wel heftig. De mensen die daar werken, wonen daar ook. En dat is een plek waar je echt niet wilt wonen. Je ziet hele grote bulten met afval, waar mensen in tussen aan het wroeten zijn. Ook zie je allemaal rookpluimen omdat het afval aan het broeien is. Wij zaten gelukkig in een busje, dus de stank viel mee, maar het is wel een plek waar je liever niet wilt zijn.

Vanmiddag hebben we een aantal lectures, colleges gehad. Ik had liever buiten in de zon gezeten, maar de colleges waren best wel interessant. We hebben net lekker pizza gegeten en vanavond maar weer even een drankje en een dansje doen! Pas goed op jullie zelf, dat doe ik ook!!

Leafs, Marije